Magermans

Nummer 2 is de 'afgewerkte' versie van nummer 1. Ik weet uiteindelijk niet welke er best uitziet.

Uit de eerste (en tweede) schilderles

Mijn eerste confrontatie met verf en penselen. Er liggen stiekem we 500 laagjes op dit schilderijtje. En nog ben ik er niet, met mijn eieren. maar wel al veel bijgeleerd...

Interpreteer eens een betoging

(Uit de eerste tekenles...)

Synesthesie

De schilderleraar. Een begeester(en)de mens! Lang ros haar en korte baard. Heel rustig maar vol ideeën, en elk idee doet de deur open naar meer. Redeneren in laagjes, schilderen in gedachten, in vertikalen of krullen, in tijdszones. Een hoop namen van schilders passeren de revue, niet om ermee te dwepen maar per voorbeeld... per associatie. Richter, Pollock, David Lynch... een goeie cineast omdat hij ook schilder is. En dan die ene die synesthesie had. Ben zijn naam vergeten. Die kon kleuren horen. En net daarvoor hadden we het over koor zingen gehad... Ik kan ook kleuren horen. Bestaat er daar een naam voor? Synesthesie? Is dat iets bijzonder? Geweldig. Nog deurtjes die zich openen. Volgende week, als we ons gerief hebben, gaan we zwart-wit schilderen. Om schakeringen te leren zien. We mogen onderwerpen bedenken, verzamelen, fotograferen, uit de krant trekken. Tekst, adjectieven. Anything. Als het maar zwart en wit is en de grijstinten daartussen.

Ik ga op zoek naar wat ik ooit na een koorrepetitie schreef.

(16/12/2005)
Een ijzig koude kapel, vrolijk getater, een dirigent, de rust zelve, die moeite heeft om ons tot rust te brengen. Enkele ontspanningsoefeningen, stilte, en dan begint het weer: Het Feest der Subtiliteit. Steeds verder dringen we binnen in een sprookjeswereld die haar geheimen maar prijsgeeft naarmate we blijven en blijven luisteren. Stelselmatig ontvouwen zich nieuwe horizonten. Hetgeen we horen verinnerlijkt zich in ons... contradictorisch want elk van ons is zelf bron van de klank, althans een deeltje ervan. Ik ken euforie bij het voelen van de dans der stemmen, alt die als een golvend meer de glasheldere bootjes van de rondcirkelende sopranen ondersteunt, alt die meegaat met bas en daar in een warme gloed van stromende kleuren opgaat, alt die toeschouwert hoe tenor als een wiegende tak hoog in de lucht zijn statement plaatst. En continu hints van emoties, subtieler dan groot, mooier dan hoorbaar, fragieler dan werkelijk en zo meeslepend. Bij elke herhaling wordt onze wereld rijker en maken we er meer deel van uit. Begrepen in ons zelfgemaakt sprookje...

Doodle

Een doedel hiere, een doedel daare... multitasken als het ware.

Ontmoeting met een school

De Groenstraat in Schaarbeek, parallel aan de Brabantstraat met zijn etalages vol prinsessengewaden, waterpijpen, baklava, kip aan't spit en arabische muziek die CD-winkels uitswingt, op zich weer parallel aan de spoorweg, Brussel Noord, Rue d'Anderlecht met etalages vol... vrouwelijk bloot. De Groenstraat dus, weer van een ander soort dan zijn twee parallelle overburen. Bevolkt door vreemdelingen die meer uit dan in hun huis schijnen te zijn, wandelend en keuvelend en voetballend, zich weinig aantrekkend van voorbijkomend verkeer en kleine plooifietsers... Op nummer 156 leidden de pijltjes 'onthaal' mij een oude trap op naar gesloten deuren en dan maar terug naar beneden naar daar waar ik een levende ziel had bespeurd: "Secretariaat". Het scheen de directeur van de Sint Lukas academie te zijn die mij meteen wat uurroosters in mijn handen stopte en mij naar Wout, de tekenleraar bracht. 2 mensen waren daar bezig een plant te tekenen. Een aan een ezel, met potlood, de andere aan een tafeltje, met een soort inktbalpen. En ik kreeg uitleg... Potloden, contékrijt, een rietpen, bisrit of zoiets? een bruin poeder waar ik nog nooit van gehoord had maar dat blijkbaar een amuzante tekeninkt is in combinatie met die rietpen, schetsboek, tekenpapier. Het thema van dit jaar op de academie is "orde en chaos". Heerlijk vaag. 'Rond' dat thema zal er gewerkt worden, iedereen mag er zich zelf een voorstelling bij maken. Wout komt ernstig over, antwoordt gewillig op mijn vragen en brengt mij dan naar Mia, die modeltekenen geeft. Voor we de deur uit gaan kijkt hij nog even geïnteresseerd maar woordenloos naar de plant die op beide kerels hun blad verschijnt. Mia is een vrolijk jong mens die vooral opgaat in de 'vrije grafiek', maar ik zou willen schilderen en of tekenen. Modeltekenen geeft ze op donderdag. Ze heeft een voluptueuze vrouw en een gespierde jongeman gevonden voor als model. Ik kan het combineren. Maandag schilderen, dinsdag 'waarnemingstekenen' en donderdag modeltekenen.